Opowiadanie 1 :)
"Kawa z Piotrem i pomyłka Wiktora"

*Godzina 19

 Ratownicy z Leśnej Góry wracają do stacji, to był ciężki dzień dla ratowników, ponieważ mieli sporo wezwań.

Wiktor, Piotr, Martyna wchodzą do stacji.

Wiktor siada przy swoim biurku i zabiera się do wypełniania dokumentacji, bo nazbierało jej się dużo podczas jego nieobecności. Martyna i Piotr poszli się przebrać.

Po 15 minutach byli już przy wyjściu. Wiktor podniósł głowę i powiedział:

-Cześć Martyna i cześć Piotr, do jutra i proszę się nie spóźnić, bo wiecie, że tego nie lubię.

-Jasne doktorze.

Piotrek i Martyna wyszli z bazy, poszli w stronę samochodu Piotra.

-To co jedziemy na kawę? Ja zapraszam.

-W sumie to możemy, chętnie się odstresuje po tym ciężkim dniu.

Wsiedli do samochodu, po 20 minutach byli na miejscu, Piotrek wysiadł z samochodu i otworzył drzwi Martynie.

-Już jesteśmy, chodź.

Chłopak trzymał drzwi, wysiadła, zamknął samochód i poszli.

*Restauracja

Piotr wybrał stolik dla dwóch osób, poszli do stolika, Piotr odsunął krzesło, Martyna usiadła, on naprzeciwko niej.

- Na co masz ochotę?

Zapytał, uśmiechając się do dziewczyny, puścił jej oczko, jednak dziewczyna nie traktowała jego zalotów poważnie. Ona także się uśmiechnęła

- Ja na cappuccino, a Ty Piotruś?

-A wiesz to ja też się napiję tego samego co Ty.

- Jakie chcesz lody do kawy?

Chłopak zerknął w kartę i zaczął czytać menu z deserami. Martyna się uśmiechnęła.

-Piotruś, ja poproszę te owocowe lody.

-Ja też je wezmę lubię owoce lody.

Złożyli zamówienie, po 20 minutach kelner przyniósł lody i cappuccino.

Martyna i Piotr zaczęli pić cappuccino, Mężczyzna poważnie powiedział:

-Cieszę się, że z nami pracujesz, fajnie czuję się w Twoim towarzystwie.

Dziewczyna się zarumieniła, czuła się zakłopotana, ale mimo to była szczęśliwa, uśmiechnęła się po chwili.

-Dzięki Piotruś, miło mi, cała przyjemność po mojej stronie mi również się z Tobą fajnie współpracuje, z Adasiem także rzecz jasna. J

-Martynka, ale Ty pięknie wyglądasz dziś. :D

-Ja? Coś Ty tak jak zawsze, zresztą pewnie mówisz tak każdej dziewczynie, która wpadnie Ci w oko.  J

 -Nie, Martynka nie mów tak, Ty naprawdę jesteś piękna.

-Ok, niech Ci będzie. :D

Uśmiechnęła się, jedli lody, spoglądając na siebie. Martyna zerknęła na zegarek.

-O nie jest już tak późno!

Zegarek wskazywał godzinę 21.

-Jutro musimy być wcześnie w pracy.

-Ok, zbieramy się.

Skończyli lody, Piotr zapłacił i wyszli, poszli do samochodu, Piotr otworzył Martynie drzwi, wsiadła, on wsiadł ruszył w stronę mieszkania Martyny.

Po 20 minutach byli na miejscu, wysiadł otworzył drzwi Martynie, kobieta wysiadła.

Odprowadził ją pod drzwi mieszkania.

-Dzięki za miłe spędzony wieczór w Twoim towarzystwie. Fajnie, że w końcu się zgodziłaś wyjść ze mną na kawę. Myślałem, że to nigdy nie nastąpi :D

-Ja też Ci Piotruś dziękuję. Naprawdę miło spędziłam wieczór.

Dziewczyna uśmiechnęła się, pocałowała Piotra w policzek, on się uśmiechnął, też pocałował ją w policzek, przytulił ją.

-To dobranoc do jura, widzimy się w pracy.

-Dobranoc Piotruś, do zobaczenia jutro rano. Jeszcze raz dzięki.

Weszła do mieszkania, Piotr po chwili był przy samochodzie, wsiadł i pojechał do domu. Martyna poszła wziąć prysznic, położyła się i zasnęła. Piotr przyjechał do domu, poszedł pod prysznic i słodko zasnął.