Opowiadanie 27 :)

Opowiadanie 27

„Wspólna kolacja”

*Dwa tygodnie później

Marta czuła się znacznie lepiej, była w dobrym humorze, wróciła do pracy, kiedy przyszła do domu wpadła na pomysł, postanowiła podzielić się tą myślą z Wiktorem.

-Wiktor, wpadłam na świetny pomysł!- powiedziała radosnym głosem Marta.

-Tak Kochanie słucham Cię co to za wspaniała myśl?- zapytał zaciekawiony, siadając na krześle w kuchni, a Marta siedziała obok.

-Wymyśliłam dziś, że pomożemy Hanie i Piotrowi… Przygotujemy kolację i ich zaprosimy, ale oni o tym nie będą wiedzieć, co o tym sądzisz?- zapytała Marta.

-Marta… Powiem Ci to świetny  pomysł! Dobrze, dobrze, ja zaproszę Piotra, a Ty Hanę, ok?- zapytał Wiktor z uśmiechem.

-Jasne, świetnie Kochanie, to kiedy ich zapraszamy?- zapytała Marta.

-Może jutro?- zapytał Wiktor.

-No jutro, super bardzo dobry pomysł zwłaszcza, że jutro jest sobota- oznajmiła Marta.

-Dobra idę zadzwonić do Piotra- powiedział Wiktor, wyszedł do drugiego pokoju, a równocześnie Marta zadzwoniła do Hany.

-Przyjdzie jutro na 19- powiedział Wiktor i uśmiechnął się do Marty.

-Hana też przyjdzie na 19 jutro, ucieszyła się- powiedziała Marta.

-Fantastycznie! Mam bardzo mądrą żonkę!- powiedział Wiktor i pocałował Martę w usta.

-Oh Wiktor, kochany jesteś!- odwzajemniła pocałunek.

Poszli do salonu, usiedli na kanapie, a Marta oparła swoją głowę o ramie Wiktora, zamknęła oczy, do salonu weszła Zosia.

-Tato, mogę Cię prosić na chwilę?- zapytała nastolatka.

-Jasne, idę, zaraz wracam- powiedział i wyszedł z Zosią do jej pokoju.

Marta oparła głowę o kanapę, po chwili się zerwała, bo usłyszała krzyki dochodzące z pokoju Zosi, wstała i poszła sprawdzić co się stało, zapukała, po chwili weszła do środka.

-Zosia, Wiktor o co Wy się tak kłócicie?- zapytała Marta patrząc na kłócących się Zośkę i Wiktora.

-Tata, nie pozwoli mi iść na imprezę, Magda mnie zaprosiła, nie będzie tam żadnych chłopaków- powiedziała Zosia.

-Nie puszczę Cię, bo masz się uczyć, a nie chodzić na imprezy!- powiedział stanowczo Wiktor.

-Tato, no proszę Cię! Czemu taki jesteś?- zapytała.

-Wiktor, puść ją na tą imprezę, co Ci szkodzi?- zapytała Marta.

-Nie puszczę jej, wykluczone- powiedział i wyszedł z pokoju.

-Zosia, nie martw się, spróbuję go przekonać, zobaczę co się da zrobić- Marta przytuliła Zosię i wyszła.

-Wiktor, Ty uparciuchu! Rozumiem, że tatuś kocha córeczkę, ale ona ma już 16 lat, nie 5, jest rozsądna nie zrobi głupoty, puść ją na tą imprezę- powiedziała Marta obejmując Wiktora w pasie.

-Marta, ja się o nią martwię i jest za mała na imprezy! – powiedział.

-Nie przesadzaj! Pewnie sam w jej wieku chodziłeś na imprezy i podrywałeś wszystkie dziewczyny! – zaśmiała się Marta.

-No wiesz co Kochanie, ja w jej wieku byłem grzeczny! To dziewczyny podrywały mnie!- zażartował.

-Nie, no co za skromność… -zaśmiała się, objęła Wiktora za szyję.

-No dobra Zośka ma szczęście, że mnie przekonałaś! – powiedział Wiktor i pocałował Martę w policzek.

-No nareszcie! Uff… - powiedziała Marta.

Wiktor poszedł do pokoju Zosi.

-Zgadzam się, możesz iść na tą imprezę! Podziękuj Marcie, ona mnie przekonała- powiedział lekarz.

Marta stała w salonie, Zosia weszła, podeszła do Marty.

-Chciałam Ci podziękować, za to, że przekonałaś tatę! – powiedziała Zosia, przytulając się mocno do Marty.

-Nie ma za co, cieszę się, że się udało! Z Wiktorem nie jest tak łatwo- powiedziała śmiejąc się.

-Tak, to prawda- zaśmiała się Zosia, po czym wyszła z salonu.

*Następny dzień wieczór około 19

Marta i Wiktor czekali na Hanę i Piotra, po chwili zadzwonił dzwonek do drzwi, Marta poszła otworzyć.

-Cześć Hana, super, że już jesteś, wejdź, -Marta zaprosiła do środka Hanę, weszła do salonu i usiadła na krześle.

Marta usiadła naprzeciwko Hany, zadzwonił ponownie dzwonek, Wiktor poszedł otworzyć.

-Hej Wiktor- powiedział Gawryło.

-Hej Piotr, wejdź- zaprosił do środka, obaj weszli do salonu.

-Cześć Marta i…. cześć Hana- powiedział zaskoczony Piotr.

-Cześć Piotr, nie wiedziałam, że też będziesz..- powiedziała Hana.

-Siadaj Piotr-  Wiktor wskazał Piotrowi krzesło obok Hany.

Piotr usiadł obok Hany, jedząc kolacje rozmawiali o neutralnych rzeczach, po kolacji Marta i Wiktor wstali i skierowali się do wyjścia.

-Zostawiamy Was, a Wy sobie porozmawiajcie- powiedzieli Marta z Wiktorem.

Marta z Wiktorem poszli do kuchni, usiedli, Marta przytuliła się do Wiktora.

-Myślisz, że się pogodzą?- zapytała Marta.

-Chciałbym, ale to zależy od nich teraz… - westchnął Wiktor.

Po 2 godzinach Hana z Piotrem wyszli zadowoleni, jednak nie chcieli nic powiedzieć, podziękowali Marcie i Wiktorowi i wyszli, Marta z  Wiktorem byli szczęśliwi.