Opowiadanie 29 :)

Opowiadanie 29

„Podwójne szczęście i oświadczyny pod fontanną”

 

*Szpital następny dzień

Marta od rana była w pracy, jak zawsze na Izbie Przyjęć, przyszedł Piotr Gawryło, ponieważ Marta poprosiła o konsultację chirurga, w ręku trzymała wyniki badań.

-Cześć Piotr, proszę tu masz wyniki badań pacjentki, ma ostry brzuch, chyba trzeba ją szybko operować wdało się zapalenie moim zdaniem- mówiąc to zakręciło jej się w gowie i usiadła na krześle, a badania wypadły jej z ręki.

-Hej Marta, no dobrze zaraz sprawdzę, a co Ci jest?- zapytał zaniepokojony, podnosząc wyniki z podłogi.

-Zajmę się najpierw Tobą, chodź zbadam Cię, albo nie, chodź najpierw do Hany- oznajmił i przepuścił kobietę w drzwiach.

-Piotr, mi nic nie jest, tylko tak mi się w głowie trochę kręci…- powiedziała Marta.

-Nie dyskutuj ze mną! Chodź, nie ociągaj się!- powiedział śmiejąc się Piotr.

Marta i Piotr doszli do gabinetu Hany, po chwili wyszła  z niego Hana.

-Hana zbadasz Martę? Zasłabła nam na Izbie- zapytał Piotr i opowiedział co się stało.

-Jasne, chodź Marta- powiedziała Hana i zaprosiła do środka.

-No, świetnie, ja Cię zastąpię na Izbie i idę do pacjentki- powiedział Piotr i poszedł na Izbę.

Hana zapytała Martę co się stało, kobieta opowiedziała co jej dolega, zbadała ją.

-Tak jak przypuszczałam…- wskazała na monitor i ucieszyła się.

-Coś jest nie tak?- zapytała Marta podnosząc się z kozetki.

-Nie, jest wszystko dobrze, zobacz serduszko…. Zostaniesz mamą!- powiedziała szczęśliwa Hana.

-Matko, naprawdę?! Jej co za świetna wiadomość- Marta ucieszyła się bardzo.

-Czekaj… Nie jedno serduszko… Dwa…. Będziecie mieli bliźniaki! To trzeci miesiąc! No i mogę Ci powiedzieć ich płeć! Chcesz?- zapytała śmiejąc się Hana.

-Jasne chcę- powiedziała szczęśliwa Marta, a po jej policzkach popłynęły łzy szczęścia.

-Będziecie mieli córkę i syna! O Wiktor się ucieszy, nie będzie sam, jedynym facetem!- oznajmiła Hana, z uśmiechem.

-Nie wiem co powiedzieć, to najwspanialsza wiadomość! A czy dzieci rozwijają się dobrze?- zapytała z nadzieją Marta.

-Tak, dzieci rozwijają się prawidłowo, tylko masz się nie stresować i przychodzić na kontrolne badania, co miesiąc, a jak coś będzie nie tak dam Ci zwolnienie z pracy- oznajmiła Hana.

-Dziękuję Ci Hana, a jak u Was?  zapytała Marta.

-A u nas… lepiej, Piotr nas odwiedza, a my jego, ale myślę wszystko idzie w dobrym kierunku!- powiedziała Hana.

-Bardzo się cieszę! No ja pogadam z Piotrem, mam do niego „podejście” są z Wiktorem podobni- uparci- zaśmiała się.

-O tak zgadzam się z tym- potwierdziła Hana.

-No, muszę iść na Izbę, dziękuję, wpadniesz do nas?- zapytała Marta.

-Jasne, może jutro?- zapytała Hana.

-Super, to do jutra!- powiedziała i wyszła, a następnie udała się na Izbę, a zaraz za nią wszedł Wiktor.

-Gdzie byłaś?- zapytał Wiktor.

-U Hany… Teraz zabieram się do pracy- oznajmiła.

-I co Ci jest?- zapytał ciekawy Wiktor.

-O tym porozmawiamy w domu- powiedziała.

-Ok, mamy pacjenta złamana noga i duszność- powiedział Wiktor.

-Ok, podstawowe badania i krew i RTG klatki piersiowej, monitoring i na obserwacje, proszę wezwać ortopedę- powiedziała Marta.

-Ja lecę, następne wezwanie, a widzimy się w domu- powiedział wychodząc Wiktor.

-To pa- powiedziała Marta żegnając Wiktora uśmiechem.

-Marta, widzę, po Twojej minie, że masz dobre wieści!- powiedział Piotr uśmiechając się.

-Jak Ty mnie dobrze znasz! Tak mam dobre, a nawet bardzo dobre wiadomości!... Zostaniemy z Wiktorem rodzicami bliźniąt! – powiedziała szczęśliwa Marta i rzuciła się z radości na szyję Piotrowi.

-Kochana, zaskoczyłaś mnie, bliźniaki? Niesamowite! Cieszę się, zostanę wujkiem!- powiedział uśmiechając się i przytulając Martę Piotr.

-Jestem taka szczęśliwa!- powiedziała Marta.

-Kończymy dyżur właśnie, odprowadzę Cię do domu- powiedział Piotr.

- Tak nareszcie, czuję się zmęczona- powiedziała Marta.

Po 10 minutach Marta i Piotr wyszli ze szpitala, skierowali się w stronę domu Marty i Wiktora, idąc rozmawiali.

-Marta, a Wiktor już wie?- zapytał Piotr.

-Nie jeszcze nie wie, to ma być niespodzianka, powiem mu dziś- powiedziała z radością.

-Na pewno się ucieszy!- stwierdził Gawryło.

-A jak tam Twoje życie prywatne?- zapytała Marta.

-No jest lepiej, znacznie lepiej- powiedział z lekkim uśmiechem Piotr.

-Wiesz, czuję, że Wam się ułoży, a w ogóle nie ma innej opcji!- powiedziała śmiejąc się.

Doszli do domu Marty i Wiktora, Marta wyciągając klucze z torebki zapytała Piotra:

-Może wejdziesz na kawę, herbatę?- zaproponowała.

-A wiesz chętnie, lubię z Tobą spędzać czas- powiedział uśmiechając się i wchodząc do domu za Martą.

-Nie ma nikogo?- zapytał zdziwiony.

-Nie Zosia jest w szkole, a Wiktor kończy dziś dyżur o 16, a jest 14 dopiero- powiedziała Marta, nastawiając wodę, Piotr usiadł na krześle w salonie, a Marta była w kuchni.

-Poproszę kawę z mlekiem- krzyknął z salonu.

-Ok już zrobię- Marta wyciągnęła kubki, kawę i herbatę.

Zalała kawę i herbatę, zaniosła do salonu, usiadła na krześle.

-Służy Ci stan błogosławiony, jesteś jeszcze piękniejsza!- powiedział z uśmiechem Piotr.

-Nie żartuj, za niedługo już będzie widać ciążę, no i to podwójnie, ale nie wiesz jak się cieszę!- powiedziała przytulając się do Piotra.

-Marta, kochana rozumiem Cię!- powiedział tuląc Martę.

Marta siedząc i rozmawiając z Piotrem nie zauważyła jak minęło dwie godziny i do domu przyszedł Wiktor.

-Cześć Kochanie, jestem- krzyknął z przedpokoju Wiktor.

-Chodź do nas, jesteśmy w salonie- powiedziała Marta.

-Idę, idę, o cześć Piotr, miło Cię widzieć- powiedział Wiktor.

-Cześć Wiktor, Ciebie też miło widzieć- powiedział, podając Wiktorowi rękę na przywitanie.

Wiktor usiadł obok Marty, ucałował ją w policzek na przywitanie.

-Co jest już 17? Musze iść, umówiłem się z Haną, dziękuję za gościnę- powiedział Piotr i wyszedł szybko.

-No Marta, powiesz mi co powiedziała Ci Hana?- zapytał.

-A jak myślisz?- zapytała Marta.

-Myślę, zauważyłem po Twojej minie, że na pewno coś dobrego! Jesteś w ciąży?- zapytał.

-Zgadłeś, a czy zgadniesz płeć?- zapytała.

-Dziewczynka?- zapytał.

-Tak i nie…. – zaśmiała się tajemniczo.

-Dwie dziewczynki?- zapytał zdziwiony.

-Dobra, powiem Ci, lepiej pokażę- sięgnęła po torebkę, wyciągnęła zdjęcie USG.

-Zobacz, będziemy mieli bliźniaki- chłopca i dziewczynkę!- powiedziała całując Wiktora w usta i pokazała mu zdjęcia z USG.  

-Kochanie! To jest świetna wiadomość! Podwójne szczęście!- powiedział szczęśliwy Wiktor.

-Normalnie pełnia szczęścia!- powiedziała i przytuliła się do Wiktora.

*Stacja ratownictwa

Martyna z Piotrem po dyżurze wyszli ze stacji, poszli drogą, mijając ulice.

-Martyna chodź ze mną idziemy gdzieś!- To ważne- powiedział ciągnąc Martynę w stronę parku.

-Piotrek, jestem tak zmęczona, a Ty mnie ciągniesz do parku! Wracajmy!- powiedziała zmęczona Martyna.

-Martynka, to niespodzianka, chodź, zaraz będziemy na miejscu- powiedział z tajemniczym uśmiechem Piotr.

-Po co przyprowadziłeś mnie pod moją ulubioną fontannę?- zapytała zaskoczona.

-Zaraz się dowiesz- uklęknął i z kieszeni spodni wyciągnął małe pudełeczko w kształcie serca, otworzył je i zapytał z powagą.

-Martyna, czy wyjdziesz za mnie?- zapytał Piotr.

Martyna z wrażenia zamilkła, nie mogła wydusić z siebie słowa, po chwili powiedziała:

-Tak Piotruś! Wariacie mój!- powiedziała, a Piotr założył jej na palec piękny złoty pierścionek z niebieskim oczkiem.

Martyna rzuciła się Piotrowi w ramiona, Piotrek wziął ja na ręce, i pocałował ją namiętnie, usiedli na ławce naprzeciwko fontanny, patrzyli na tryskającą fontannę i przytulali się mocno. Jednak było już po 21 musieli wracać do domów, ponieważ szli do pracy na rano, poszli w stronę domu Martyny, kiedy byli pod domem Martyny czuli się szczęśliwi.

-Martynka cieszę się, że zostaniemy już wkrótce mężem i żoną- powiedział szczęśliwy Piotr.

-Ja też się cieszę! Myślałam, że to nigdy nie nastąpi!- powiedziała szczęśliwa Martyna.

-Widzimy się jutro, pamiętaj Kocham Cię! – podszedł i pocałował ją namiętnie, kobieta odwzajemniła pocałunek.

-Kocham Cię! –powiedziała głośno i weszła do domu, a Piotr wrócił do siebie,