Opowiadanie 28 :)

Opowiadanie 28

„Potknięcie Piotrka, biwak i zasłabnięcie Marty”

*Miesiąc później

Martyna i Piotrek właśnie rozpoczęli dyżur, szli do karetki, Piotrek zapatrzył się na Martynę  i przewrócił się na chodnik, ponieważ nie zauważył krawężnika, Martyna się wystraszyła, podała Piotrkowi rękę.

-Możesz wstać?- zapytała Martyna.

-Tak mogę, ale boli  mnie ręka i kolano…- powiedział podnosząc się z chodnika.

-Piotrek, jak Ty to zrobiłeś, że nie zauważyłeś tego krawężnika?- zapytała.

-Martynka to wszystko dlatego, że zapatrzyłem się na Ciebie i tak to się stało dlatego- powiedział Piotrek śmiejąc się.

 –Tak, teraz zwal wszystko na mnie… Ja Ci się nie kazałam na mnie tak patrzeć- powiedziała z uśmiechem Martyna.

-Jest ok, już mniej mnie boli- powiedział Piotr siadając na ławce.

-Poczekaj pobiegnę do karetki i przyniosę sól fizjologiczną, przemyję Ci tą ranę na ręce- powiedziała Martyna i pobiegła do karetki.

Wiktor szedł do karetki, zatrzymał się przy Piotrku.

-Co się stało?- zapytał doktor.

-Nic takiego to drobnostka, potknąłem się i mam drobną ranę na ręce, Martyna poszła po sól fizjologiczną- powiedział młody ratownik.

-Mam tą sól, daj rękę, przemyję Ci tą ranę- Martyna wzięła rękę Piotra i przemyła ją solą.

-No Piotrek nie martw się to nic poważnego będziesz żył- powiedział z uśmiechem Wiktor.

-21 S zgłoś się- usłyszeli w radiu. 

-21 S zgłaszam się- powiedział Wiktor.

-Macie pacjentkę z NZK  ul. Polna 5.

-Przyjąłem, jedziemy.

Cała trójka pobiegła do karetki i ruszyli, po 5 minutach byli na miejscu.

-Piotrek parametry, wkłucie- powiedział Wiktor.

-Asystoria…- odrzekł Piotrek.

-Piotr rób masaż serca, Martyna defibrylator przygotuj- wydał polecenia lekarz.

-Jasne, już gotowe.

-Ocena rytmu…. Asystoria… Cholera daj jej Martyna 1 mg Adrenaliny i defibrylacja teraz- powiedział Wiktor.

-Asystoria… nie reaguje na wstrząs i na leki…- powiedziała z przerażeniem Martyna.

-Daj jej jeszcze raz 1 mg Adrenaliny i raz jeszcze defibrylacja!- powiedział podniesionym tonem Wiktor.

I co…?- zapytał Wiktor.

-Doktorze wrócił rytm zatokowy, to jakiś cud- powiedziała Martyna.

-Piotrek zaintubujemy ją i do szpitala szybko- powiedział pośpiesznie Wiktor.

- Tak jest szefie!- powiedział Strzelecki i przygotował zestaw do intubacji.

Wiktor zaintubował pacjentkę i zabrali ja do szpitala, poszli na Izbę dyżur miała Marta.

-Co mamy?- zapytała Marta.

-Pacjentka z NZK, dałem 2 mg Adrenaliny po defibrylacja wróciło krążenie- opisał Wiktor.

-Ok to na OIOM z Panią i podstawowe badania i konsultacja kardiologiczna- powiedziała Marta.

-Marta Ty już kończysz dyżur?- zapytał Wiktor.

-Tak właśnie za 20 minut, a Ty?- zapytała Marta.

-Tak samo, przyjdę po Ciebie, razem wrócimy do domu.

-Super, będę już gotowa- powiedziała i poszła do następnego pacjenta.

Ratownicy wyszli i poszli do bazy, po dyżurze wszyscy przebrali się i wyszli.

-Martynka to co jakie plany?- zapytał Piotr.

--Może spacer, bo jest piękna pogoda- rzuciła Martyna

-No jasne, to chodźmy, a potem na lody- powiedział Piotrek.

-No dobrze, zgadzam się. – zaśmiała się Maryna.

Martyna z Piotrkiem poszli na spacer, świetnie spędzili czas i zjedli lody, a następnie poszli do domu.

*Szpital

Marta czekała na Wiktora, wyszła ze szpitala, podszedł do niej Wiktor.

-Hej Kochanie! Jestem to co idziemy?- zapytał.

-Jasne, chodźmy- powiedziała Marta, podała rękę Wiktorowi, poszli w stronę domu, po kilku minutach doszli do domu, weszli i usiedli w salonie.

-Marta mam propozycję, liczę, że nie odmówisz- powiedział z uśmiechem Wiktor.

-No słucham Cię mój Drogi- powiedziała zaciekawiona Marta kładąc się Wiktorowi na kolanach.

-Jutro mamy wolne i chcę zabrać Cię za miasto na cały dzień, co Ty na to?- zapytał, głaszcząc ją po policzku.

-Kochanie super pomysł zgadzam się! Dawno nie byłam za miastem- uśmiechnęła się, podniosła głowę z jego kolan i pocałowała go.

*Następny dzień

Marta i Wiktor wyruszyli wcześnie rano na biwak za miasto, po godzinie byli na miejscu, wyciągnęli wszystkie rzeczy z samochodu, jedzenie, koc, rozłożyli i usiedli, Marta oparła się o ramie Wiktora.

-Kochanie tu jest tak pięknie cicho, tylko ja i Ty- powiedziała Marta.

-Cisza spokój, wreszcie jesteśmy sami, bez nikogo, bez Piotra- powiedział Wiktor.

-No nie, dalej jesteś o niego zazdrosny?- zapytała z niedowierzaniem.

-Nadal jestem zazdrosny, jesteś moją żoną, piękną na dodatek- powiedział uśmiechając się.

-No, wiem, wiem, możesz być spokojny, widzisz tą obrączkę?- zapytała.

-No jasne- odrzekł.

-To znaczy, że chcę być z Tobą i Tobie przysięgałam, a Piotrek jest dla mnie ważny, dużo mi pomógł i pomaga- powiedziała.

Marta wstała z koca chciała się przejść, ale zakręciło jej się w głowie, musiała usiąść.

-Marta, co jest?- zaniepokoił się Wiktor.

-A w głowie mi się trochę zakręciło to nic takiego, chyba z wrażenia- powiedziała z uśmiechem.

-No, nie wiem może powinnaś się przebadać?- zapytał.

-Kochanie proszę nic mi nie jest, tylko trochę mi słabo- powiedziała i zemdlała.

-Marta, słyszysz mnie?- zapytał.

Po chwili Marta odzyskała świadomość, leżała na kocu, a nad nią był pochylony Wiktor.

-Marta co się stało?- zapytał przestraszony.

-Zemdlałam na chwilę, nie wiem czemu, jakoś słabo się czuję- odrzekła, powoli podnosząc się z koca, usiadła.

-Wracamy do domu, a jutro osobiście dopilnuję i Cię zaprowadzę do lekarza- powiedział Wiktor.

Wiktor popakowała wszystkie rzeczy, wsiedli do samochodu i pojechali, po godzinie byli już w domu, Marta położyła się na kanapie, opierając głowę o kolana Wiktora.

-Chyba bardzo lubisz moje kolana?- zapytał lekarz.

-Jasne! Uwielbiam Twoje kolana, Kocham Cię- powiedziała i ucałowała go w usta.

-Marta, Kochanie, a może Ty jesteś w ciąży?!- powiedział Wiktor.

-Kochanie, jak w ciąży, widziałeś wyniki… To praktycznie nie możliwe…. – powiedziała smutnym głosem.

-Jutro idziesz do  Hany na badania, wiesz, że lekarze mogą się mylić! Masz objawy takie jak mają kobiety w ciąży! – powiedział Wiktor.

-No niby tak… ale… Ja bym bardzo chciała zostać mamą! – powiedziała uśmiechając się.

-Wiem Słońce! Ja też chciałbym, żeby to była prawda!- powiedział całując ją namiętnie.

Marta i Wiktor obejrzeli film i poszli spać.