Opowiadanie 13 :)
"Powrót Marty do zdrowia i pracy"

*Pół roku później

Marta po intensywnej rehabilitacji odzyskuje całkowitą sprawność jednak zostaje jeszcze pod opieką doktora Konicy i swojego kolegi ze studiów Pawła, który jest bardzo dobrym specjalistą ortopedą, wraca do pracy na Izbie Przyjęć, minęło 5 minut jej dyżuru i już miała pierwszego pacjenta.

-Dzień dobry. Pan to przepraszam kim jest? Nie znam Pana.

-Dzień dobry, ja nazywam się Artur Góra i jestem nowym szefem stacji ratownictwa. A Pani jest nową lekarką? Pół roku już tu pracuję i nie widziałem tu Pani.

-Szefem stacji?! Jak to?! A nie jest nim Wiktor? Nic mi nie powiedział, pewnie nie chciał mnie martwić…. Ja jestem Marta i pracowałam tu już wcześniej, ale dziś tu mój pierwszy dyżur po dłuższym urlopie.

-Co się stało? Co Pan podał tej Pani?

-Kobieta jest w ciąży po wypadku samochodowym w dobry kontakcie, wydolna oddechowo i krążeniowo, podałem jej płyny, środki przeciwbólowe i rozkurczowe.

-Dobrze dziękuję, w takim razie zaraz wzywam ginekologa na konsultację, krew na grupę, badania podstawowe, RTG kręgosłupa głowy.

Na SOR wchodzi Wiktor z Piotrem i Adamem, przywieźli pacjenta z wypadku, męża tej ciężarnej kobiety.

-Cześć Marta- powiedział uśmiechając się Wiktor.  

-Cześć Wiktor, dobrze Cię widzieć, już się martwiłam, że zmieniłeś dyżury.

-Nie no coś Ty, nie mógłbym tego zrobić.

Artur wstał jak wryty, był zdziwiony, że Marta w zupełnie inny sposób rozmawia z nim tak z dystansem, a z Wiktorem tak jakby byli parą. Piotr i Adam przywieźli pacjenta. Doktor Góra stał jak wryty, na środku.

-Może się Pan przesunąć?- zapytała Marta.

-Oczywiście, że mogę to nie problem, wręcz przyjemność ustąpić tak pięknej kobiecie.

-Dziękuję, no, ale to jest szpital, niech sobie Pan daruje te komplementy i zajmie się pracą, po za tym mam następnego pacjenta. Do widzenia.

-Do widzenia Pani Marto.

Góra wyszedł razem z Martyną i Tomkiem, bo dostali wezwanie, Piotrek i Adam wybuchnęli śmiechem.

-Nareszcie poszedł! Co za typ…   Nie mogę niech sobie te komplementy zachowa dla innych kobiet.

-Marta, ale mi powiedziałaś do słuchu! Niech wie, że na Ciebie jego „urocze słówka” nie działają.

-No nie działają, co za lowelas.

-Dobra co mamy?

-Pacjent nie przytomny, zaintubowałem go i podałem Relanium.

-Dobra dzięki, to krew na grupę i podstawowe badania, RTG Kręgosłupa i USG płuc i brzucha.

Piotr odbiera zgłoszenie, Wiktor czułym uśmiechem żegna się z Martą, wychodząc mówi:

-To do zobaczenie wieczorem u nas!- uśmiecha się do Marty.

-Do zobaczenia, nie mogę się doczekać - powiedziała uśmiechnięta Marta.

Wiktor, Piotr i Adam poszli do karetki, wsiedli, Piotr ruszył.

-Doktorze, dobrze, że Pan jeździ z nami znowu, bo z tym Górą nie dało się wytrzymać, a Martyna z nim jeździ, ale chyba lubi doktora.

-Piotr, no ja tez się cieszę, bo przynajmniej Góra zgodził się, że łaskawie, żebym jeździł z Wami chłopaki. Nie lubimy się mamy totalnie różne poglądy.

-A swoją drogą, nie znałem doktor Marty od tej strony, ale mu pocisnęła, to było piękne :D Utarła mu nosa!- powiedział z satysfakcją w głosie Piotr.

-No to fakt, mina mu zrzedła, widziałem to jak na dłoni, myśli, ze wszystkie kobiety polecą na jego „komplementy”.

-Martynka, chyba poleciała…-powiedział zawiedziony Piotrek.

-No możliwe, bo jest jeszcze taka młoda, ale jak zobaczy jaki jest to szybko otrzeźwieje…

-Stary nic się nie martw, dziś Martyna gdzieś wychodzi…

-Gdzie?! I z kim?

-Nie wiem, tylko słyszałem jak rozmawiała przez telefon.

10 minut później byli już na miejscu w szpitalu z kobietą, która miała złamana rękę, bo spadła z krzesła w biurze.