Opowiadanie 21 :)

"Wypadek, smutna historia. Wyznanie miłości"

*Następny dzień kolacja

Dochodziła 19, Martyna była już prawie gotowa, zerknęła przez okno, które wychodziło na parking. Ubrała kurtkę i wyszła, zza rogu wychodzi Piotr.

-Cześć! Jestem, jedziemy?

-O hej tak jedziemy.

 -Pięknie wyglądasz Martynka.

-Nie podlizuj się Piotruś.

Po 10 minutach, byli już w domu Piotra, Piotr przygotował ryż z pałeczkami z kurczaka w kokosie oraz surówkę z marchewki.

-Piotrek! Jakie pyszności! Sam to zrobiłeś?

-No, nie Wiktor!- zaśmiał się.

-Serio? Wiktor?!

-Nie żartowałem… Jasne, ze ja, Martynka proszę Cię.

-No ile Ci nałożyć, zresztą sam zdecyduje!.

-Piotrek, ile Ty mi tego dałeś, nie zjem tyle, człowieku!.

-Zjesz, zjesz i ja tego dopilnuje!.

-Chyba, że Ty zjesz połowę z tego.

-Ja sobie nałożę, jedź, jesteś moim gościem i koniec!

-Piotrek, kiedyś Cię uduszę- uśmiechnęła się.

-Jak mnie udusisz to z kim będziesz jeździła w karetce, kłóciła się? Pomyśl, to ogromna strata.

-No, może, przemyślę to!.

Martyna nie mogła skończyć dania, ponieważ porcja była za duża, męczyła się, ale udało jej się wszystko wcisnąć.

-Nie, no, ale się najadłam, nie mogę się ruszyć. Ja się stąd nie ruszę, normalnie.

-Proszę bardzo, Martynka.

Podał jej sok, usiadł obok, na kanapie, Martyna oparła głowę o kanapę i zasnęła.   

*Sklep Martyna i Marta

Marta wraz z Martyną szukały sukienki ślubnej, Marta przymierzyła kilka sukienek, znalazła jedną, ale trzeba ją było przerobić, kupiły buty i biżuterię i wybrały dodatki do sukienki. Sukienka była skromna, biała i miała małe różyczki na dekolcie. Dziewczyny wyszły ze sklepu, poszły ulicą, nagle usłyszały pisk opon, a na ich oczach dwa samochody się zderzyły, Marta i Martyna szybko pobiegły udzielić im pomocy, samochody były w fatalnym stanie, drzwi się zakleszczyły i dziewczyny nie mogły ich tworzyć, w tym momencie zjawił się Piotr Gawryło.

-Hej co Wy tu robicie?

-Hej Piotr, a pomagamy, ale dzrwi się zakleszczyły.

-Dzwonię na pogotowie, niech przyjadą nasi. Halo tu Gawryło z Leśnej Góry zdarzył się wypadek na ul. Kwiatowej 20. Proszę przysłać dwa zespoły.

-Zobacz tu jest kobieta w ciąży zaawansowanej, Piotr Martyna musimy jej pomóc.

Piotr wyciągnął ją z samochodu, sprawdził puls.

-Nie oddycha… Robię jej RKO i czekamy na chłopaków.

-Ratuj ją, to jest straszne, a co z resztą idę sprawdzić!

Marta z Martyną poszły sprawdzić co z resztą, jeden mężczyzna był przytomny, a dwóch było w stanie ciężkim, kareta nie przyjeżdżała.

-Co jest z tymi karetkami… Gdzie oni są?!

 -Marta spokojnie, co się stało, oddycha udało się trzeba ją zaintubować gdzie jest Wiktor, albo Góra?

Karetka przyjechała, Adam z Piotrkiem i Wiktorem, Wiktor pobiegł do pacjentki, wyciąga zestaw do intubacji, zaintubował pacjentkę, kobieta była w najcięższym stanie, a życie dziecka było zagrożone, więc Wiktor zabrał kobietę i szybko odjechali karetką. W tym momencie przyjeżdża nastęna karetka, Marta udzieliła pierwszej pomocy mężczyźnie i wszystko przekazała lekarzowi, a Martyna udzieliła pierwszej pomocy drugiemu facetowi.  

-Co będzie z ta kobietą, która zabrał Wiktor?

-Marta na pewno ją uratują, zadzwonię do Wiktora i zapytam.

-Ok, albo ja zadzwonię, lepiej będzie jak tam pojedziemy.

-OK to chodźcie, pojedziemy moim samochodem.

Martyna z Martą wsiadły do samochodu Piotra, pojechali do szpitala, weszły razem z Piotrem, Marta była nieobecna, usiadła na krześle, w ręku trzymała swoje zakupy, Martyna poszła, aby się czegoś dowiedzieć, korytarzem szedł Wiktor, zaniepokoił się stanem Marty, już na miejscu zauważył, ze coś było nie tak, Martyna wyszła i usiadła obok, położyła swoją rękę na ramieniu Marty.

-Marta, co się stało? Czemu ta historia tak Cię poruszyła…?- zapytała Martyna.

-Kiedyś… Kilka lat temu… Dokładnie 5 lat temu… Moja siostra miała wypadek samochodowy… Nie udało się uratować jej, ani dziecka tez była w zaawansowanej ciąży… To było straszne…

-Nie wiedziałam… Boże to smutne… Teraz już wszystko rozumiem.

Martyna przytuliła Martę, po policzkach Marty popłynęły łzy. Wiktor wyszedł z Izby, podszedł do Marty, płakała.

-Marta co się stało?

-Doktorze, ja z Martą posiedzę, zajmę się nią.

- Dziękuję Ci Martyna, martwię się o Martę.

-Spokojnie będę z nią, odprowadzę ją do domu.

-Co..co z nią?- zapytała Marta.

-Dobrze, wyjdzie z tego, dziecko też, dzięki Wam będzie wszystko dobrze.

-Chociaż tyle dobrze…

Marta z Martyną poszły do mieszkania Marty, siedziały i rozmawiały kilka godzin, po rozmowie z Martyną Marcie zrobiło się lepiej, polubiła się z Martą, czuła, że jest jej bliska, bo zna tak smutną historię.  

*Martyna i Piotr

Martyna po dyżurze idzie z Piotrem na spacer, po drodze spotkali Adama z Basią i Kingą, poszli razem wszyscy do parku, usiedl na ławce.

-Adaś, ale mała już urosła, mogę wziąć ją na ręce?

-Jasne, że możesz, Kinia stęskniła się za Tobą.

Martyna wzięła Kingę na ręce, mała uśmiechnęła się do Martyny, a po chwili zasnęła jej na rękach.

-Martynka, ale Ty masz podejście do dzieci!- uśmiechnął się Piotrek.

-Dzięki, lubię dzieci są słodkie.

-Dobrą będziesz matką, tylko musisz znalesc fajnego faceta do pary. Nieskromnie powiem, że jest już jeden obok Ciebie.

-Tak Piotruś, mówisz o sobie :D Ty i ta Twoja skromność!- zaśmiała się.

-Martynka, wiem, że mnie za to kochasz.

Ja Ciebie? Kocham? Piotrek Ty to masz wyobraźnię! Nie kocham Cię wkurzasz mnie!

-Martyna, nie wiesz kto się czubi ten się lubi!

-No lubi, właśnie, a nie kocha. Nie wyobrażaj sobie za dużo!

Basia źle się poczuła, więc postanowili iść do domu, pożegnali się i poszli. Martyna i Piotr siedzieli na ławce, a wokół ławki leżały jesienne liście, Piotr zbliżył się do Martyny, położył rękę na jej policzku.

-Piotrek, co Ty robisz? W sumie chcę Ci coś powiedzieć…

-Dobra, ale to za chwilę.

Piotrek, pocałował Martynę w usta, kobieta nie protestowała.

-Piotrek, muszę Ci coś powiedzieć…. Ja żartowałam, że mnie wkurzasz, ja Cię kocham!

-Martyna, ja Ciebie też, a Ty cały czas nie wierzysz w moja przemianę.

-Wierzę i dlatego Ci to powiedziałam! Inaczej nigdy bym tego nie zrobiła! Nie zepsuj tego!

-Martyna, mi naprawdę na Tobie zależy tak jak na nikim innym!

-Super! Jestem szczęśliwa!

-Idziemy na kawę?

-Jasne, chodź.

Poszli w stronę swojej ulubionej kawiarenki.